مسؤولان بخش کنترل بیماری سرطان در وزارت صحت‌عامه می‌گویند که هرسال ۷۵ درصد بیماران سرطانی در افغانستان جان می‌دهند.

بربنیاد آمارهای این مرکز، سالانه در کشور ۲۰هزار تن به سرطان مبتلا می‌شوند که حدود ۲۰ درصد این بیماران زنانی استند که سرطان پستان دارند.

بربنیاد آمارهای سازمان جهانی بهداشت، سالانه ۳۰۵۲ زن در افغانستان به سرطان پستان مبتلا می‌شوند که حدود ۱۷۲۶تن یعنی بیشتر از نیمی از این بیماران جان می‌دهند.

پزشکان در شفاخانۀ جمهوریت می‌گویند که هر سال از میان بیش از سه هزار زنی که به سرطان پستان مبتلا می‌شوند بیشتر از نیم این زنان به‌علت عدم آگاهی از بیماری شان جان می‌دهند.

رابعه سهاک، پزشک در شفاخانۀ جمهوریت می‌گوید که روزانه نزدیک به صد بیمار از ولایت‌های گوناگون کشور برای شناسایی بیماری شان به مرکز کنترل سرطان وزارت صحت‌عامه در شفاخانۀ جمهوریت می‌آیند که از این میان حدود بیست درصد زنانی استند که سرطان پستان دارند: «تمام مریض‌هایی که نزد ما مراجعه می‌کنند، وقتی که نزدشان سرطان تشخیص می‌شود، ما ثدیه را مکمل بر می‌داریم چون ما مشکل از این داریم که یک نوع از تداوی را که رادیوتراپی می‌گویند نداریم.»

ماه پیری، بیشتر از یک سال می‌شود که سرطان پستان دارد اما چند ماه است که از بیماری‌اش آگاه شده و به مرکز کنترل سرطان در شفاخانه جمهوریت آمده‌است: «اول نفهمیدم، پسان که فهمیدم به داکتر مراجعه کردم.»

پزشکان می‌گویند که پیشرفته شدن بیماری او و بی خبری‌اش از این بیماری سبب شده که با استفاده دارو، موهای سر و ابروهایش را از دست بدهد و بخش‌هایی از بدنش سیاه و کبود شوند.
طوبا که از ولایت بلخ به این شفاخانه آمده‌است می‌گوید که پزشکان در این ولایت نتوانسته بودند بیماری اورا شناسایی کنند و پیشرفته شدن این بیماری سبب شده که او به کابل بیاید و جراحی شود: «طرف چپم پندیده‌گی بود، درد می‌کرد، سوزش و خارش داشت؛ زیاد به زحمت شده بودم.»

آمارهای سازمان جهانی بهداشت نشان می‌دهند که از میان بیست هزار تنی که سالانه در افغانستان به بیماری سرطان مبتلا می شوند، پانزده هزار تن جان می‌دهند و همه ساله بر شمار مبتلایان افزوده می‌شود.

این در حالی است که تنها در کابل، هرات و بلخ مرکزهای شناسایی بیماران سرطانی فعالیت دارند.
مسؤولان بخش برنامۀ ملی کنترل سرطان می‌گویند هنوز هم شناسایی بیماران سرطانی از سوی پزشکان دشوار است و شمار درشتی از بیماران در روستاها به‌علت این بیماری جان می‌‎دهند.