سفیر ناروی در سازمان ملل متحد از بسته ماندن مکتبهای دختران در افغانستان انتقاد میکند و میگوید که افغانستان تنها کشوریست که دختران به مکتب رفته نمیتوانند.
واکنشها در برابر بسته ماندن مکتبها در حالی انجام میشوند که کارزاری برای بازگشایی مکتبهای دختران در روز های پسین راهاندازی شده است و شهروندان افغانستان خواهان باز شدن بیدرنگ مکتبهای متوسطه و لیسه دختران شده اند.
مونا جول، سفیر ناروی در سازمان ملل، گفته است: «یک سال پس از تسلط طالبان، وضعیت زنان و دختران به سرعت و به گونۀ تکان دهنده وخیمتر شده است. یک مثال تلخ این است که اکنون افغانستان تنها کشوری در جهان است که آموزش دختران را ممنوع میکند. یک سال میگذرد که طالبان دختران را از رفتن به مکتبها منع کرده اند.»
برخی از فعالان حقوق بشر نیز از آنچه که محروم شدن دختران افغان از حقوق بنیادی شان میدانند، ابراز نگرانی میکنند.
نجیبه سنجر، فعال حقوق بشر، گفته است: «مکتبها بسته اند، زنان بیکار اند، خشونت خانوادهگی و زنستیزی افزایش یافته است. ۵۷ درصد زنان افغان قبل از ۱۹ سالهگی عروس میشوند. نهادهای پیشتیبان زن و نهادهای حقوق بشر بسته شده اند هر روز با صدهای محدودیت روبهرو میشوند.»
از سویی هم، قلندر عباد، سرپرست وزارت صحت عامه میگوید که امارت اسلامی مخالف آموزش دختران نیست و بسته ماندن مکتبها همیشهگی نخواهد بود.
قلندرعباد گفت: «در مورد تعلیم دختران بالای مکانیزم آن کار جریان دارد و امارت اسلامی هیچ گاه حکم قطعی صادر نکرده است که دختران نمیتوانند به مکتب بروند.»
اما شماری از دانشآموزان میگویند که از وعدههای بی عمل در باره مکتبهای شان خسته شده اند و خواهان بازگشایی بیدرنگ مکتبهای شان استند.
آیت الله، باشنده کابل، میگوید: «سه دختر من یازده، دوازده و ده در خانه نشسته اند و به تکلیف روانی دچار شده اند و من که طرف شان میبینم هم همیطور شدیم تمام شان اول نمره و تمام شان و میخواستند به وطن خدمت بکنند.»
سمینه، دانشآموز، به طلوعنیوز گفت: «سازمان ملل متحد نشستها و کنفرانسها برگزار شده که تمام اینها در حد تویت میباشد و هیچ اقدام عملی در این مورد صورت نگرفته.»
این در حالیست که به تازهگی سرپرست وزارت معارف گفته است که مکتبهای دختران به عت مسایل فرهنگی بسته استند و مردم نمیخواهند که دختران شان را به مکتب بفرستند؛ گفتههایی که واکنشهای گسترده یی را در پی داشت.