افزایش شمار خانواده‌های کارگر در داش‌های خشت‌پزی
شمار خانواده‌های کارگر در داش‌های خشت پزی افزایش یافته است. این خانواده‌ها می‌گویند که برای پیدا کردن نان، کودکان شان را از مکتب بیرون کرده اند و سرگرم کار در این داش‌ها استند.
جاوید، کارگر، گفت: «ما در اینجا کار می‌کنیم اما خرچ خانه نمی‌شود از مجبوری اینجا کار می‌کنیم تا مصارف خانه را کمی تامین کنیم برای طفل نان آماده کنیم.»
عمران نه ساله به جای رفتن به مکتب به این داش خشت پزی میرود.
دو خواهر و یک برادرش نیز از بام تا شام در این داش خشت پزی سرگرم کار استند.
پنج عضو این خانواده، در یک روز ۱۵۰۰ خشت آماده میکنند و در کل درآمد شان در حدود پنج صد افغانی است.
عمران، کودک کارگر، گفت: «دلیلش این است که ما باید کار کنیم تا نان برای خوردن پیدا کنیم.»
جان علم که مسوول انتقال خانواده های کارگر از ننگرهار به کابل است می گوید که خانواده های کارگر از هزار خشت، ۳۵۰ افغانی به دست می آورند و تاکنون هفتاد خانواده را همراه با کودکان شان به اینجا آورده است.
جان علم، باشنده ننگرهار، گفت: «طفل‌های شان ریگ میارن خشت‌ها را ایستاد می‌کند و کلان هایش خشت می‌زنند.»
در بیشترِ داش های خشت پزی گروهی از کودکان سرگرم کارهای شاق استند.
مسوول سه داش خشت پزی می گوید که تنها در این سه داش، یکصد و هفتاد خانواده همراه با کودکان شان کار میکنند.
اعوذ بالله، مسوول داش خشت پزی، می گوید: «در اینجا یکصدو هفتاد خانواده استند که خشت می‌سازند و در حدود پنجاه الی شصت تن افرادی است که بشکل مسافر آمده اند، تمام شان از جلال آباد آمده اند.»
در همین حال افزایش بهای زغال سنگ، درآمد کارگران را در این داش‌های خِشت پزی کاهش داده است.
